воскресенье, 29 апреля 2012 г.

Бўлган воқеа


     Биз тоғлардан қанчалик узоқлашсак унинг маҳобатини, қанчалик гўзаллигини ҳис эта бошлаймиз. Аммо ёнида турган пайтимизда бу гўзаллик бизга билинмайди. Олдингда оққан сувни қадри йўқ деган гап ҳам балки шунга айтилгандир. Талабаликнинг олтин давр эканлиги ҳақидаги гапларни негадир университетда ўқиб юрган пайтимизда кам таъкидлардик. Худдики ҳамма нарса табиий равишда бўляпти ва бу жараён тўхтамайди. Аммо ўқишни битирганимиздан кейин жонажон ЎзМУ нинг қадри шу даражада билина бошладики, буни шунчаки тил билан таърифлаб бериш қийин.

Бу Бутунлай Бошқача Бошлиқ...


     Биз сизга тахминан 80-йилларда бўлиб ўтган воқеани ҳикоя қилмоқчимиз. Ўша пайтларда футбол клубларидан бирида ҳеч кимга ўхшамаган, ҳар томонлама ажралиб турадиган бошлиқ бўларди. Унинг таъсир доираси шу даражада кенг эдики, ҳамма жойга гапи ўтарди. Аслини олганда гегемон жамоада ишлаш жараёнида ҳар қандай одам бу каби хусусиятларни ўзида мужассам этиб олади. Қаҳрамонимиз ҳам шундай тоифага кирар эди.